«ερεβοδιφώσιν»
Τα φτερά με βαραίνουν πιο πολύ από κάθε υπαρκτή αλυσίδα, κάθε πούπουλο κουβαλάει το βάρος εκατοντάδων αιώνων, κάθε κόκκαλο την ευθύνη κάθε πιθανού μέλλοντος. Ο αρχέγονος φόβος του σκότους ποτέ δεν υπήρχε μέσα μου. Το σκοτάδι ήταν η μόνη κατάσταση μέσα στην οποία έβλεπα. Το κενό με αγκάλιαζε και γινόμουν δική του, έχοντας πάντα την ψευδαίσθηση του ελέγχου, της υπόταξης σε μένα. Ήμουν αφελής. Κάνεις δεν μπορεί να τα βάλει με το κενό. Δεν θυμάμαι την μέρα που γίναμε ένα. Μπορεί να ήταν μέρες, χρόνια, δεκαετίες παλιά. Ο χρόνος είναι μια θνητή ψευδαίσθηση, ένα όριο που όταν το ξεπεράσεις δεν υπάρχει γυρισμός. 500 ## $a Μικρό απόσπασμα της κύριας ιδέας και του ύφους του βιβλίου που πρόσφατα ξανά άρχισα να γράφω. 500 ## $a M.